Πυρηνικά όπλα

Πυρηνικό όπλο είναι μια εκρηκτική συσκευή της οποίας η ισχύς προκαλείται από τις πυρηνικές αντιδράσεις σχάση ή σύντηξη. Και οι δύο ελευθερώνουν τεράστιες ποσότητες ενέργειας από σχετικά ελάχιστη μάζα υλικού. Τα όπλα αυτά προκαλούν έκρηξη, φωτιά και ραδιενέργεια και θεωρούνται Όπλα μαζικής καταστροφής. Στην ιστορία, μόνο δύο φορές έχουν χρησιμοποιηθεί επιθετικά, στο τέλος του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι. Από τότε, έχουν χρησιμοποιηθεί μόνο για δοκιμές ή σκοπούς επίδειξης
Χρονολογικά, οι χώρες που επισήμως διέθεταν πυρηνικά όπλα είναι η Αμερική, η Σοβιετική Ένωση, η Μεγάλη Βρετανία, η Γαλλία, η Κίνα, το Πακιστάν, η Βόρεια Κορέα και πιθανόν Ιράν και Ισραήλ
Υπάρχουν δύο βασικά είδη πυρηνικών όπλων. Το πρώτο είναι η ατομική βόμβα, της οποίας η ενέργεια προκύπτει με σχάση του πυρήνα των ατόμων και η θερμοπυρηνική βόμβα ή αλλιώς βόμβα υδρογόνου, της οποίας η ενέργεια προέρχεται από πυρηνική σύντηξη. Η ενέργεια που απελευθερώνουν οι παραπάνω, εξαρτάται από το υλικό που χρησιμοποιούν, την ποσότητα υλικού, το ποσοστό εμπλουτισμού των ισοτόπων και την τεχνολογία που χρησιμοποιούν για την αντίδραση των στοιχείων

Η πρώτη μέθοδος ρίψης των βομβών ήταν μέσω βομβαρδιστικών αεροπλάνων, μέθοδος η οποία παραμένει μέχρι σήμερα καθώς παρέχει τη μέγιστη ευελιξία. Από στρατηγικής άποψης, προτιμώμενη μέθοδος είναι αυτή των πυραύλων, των οποίων η εξέλιξη σήμερα σε διηπειρωτικούς βαλλιστικούς πυραύλους δίνει σε κάποια έθνη τη δυνατότητα να κατευθύνουν τον πύραυλο από οπουδήποτε, σε οποιοδήποτε άλλο σημείο της γης
Λόγω της σημαντικής στρατιωτικής ισχύος που μπορούν να προσδώσουν τα πυρηνικά όπλα στις κυβερνήσεις, ο έλεγχός τους ήταν ένα σοβαρό θέμα από τη στιγμή ύπαρξής τους. Στο τέλος της δεκαετίας του '40 και με την έναρξη του Ψυχρού Πολέμου, η έλλειψη εμπιστοσύνης ανάμεσα στις υπερδυνάμεις Αμερική και Σοβιετική Ένωση, οδήγησε σε έναν αγώνα δρόμου εξέλιξης και κατασκευής πυρηνικών όπλων. Το 1957 δημιουργήθηκε το IAEA (International Atomic Energy Agency) υπό την αιγίδα των Ενωμένων Εθνών, με σκοπό την χρήση και εξέλιξη της πυρηνικής τεχνολογίας σε ειρηνικές εφαρμογές, ενώ το 1963 υπογράφηκε συμφωνία για τον περιορισμό των δοκιμών σε υπόγειες. Το 1996 υπογράφηκε επίσης συμφωνία μεταξύ πολλών χωρών η οποία απαγορεύει οποιαδήποτε δοκιμή πυρηνικών όπλων, με άμεσο αποτέλεσμα την παρεμπόδιση της εξέλιξης τους. Την ίδια χρονιά επίσης απαγορεύτηκε από τα Ενωμένα Έθνη η χρήση τους ή η απειλή χρήσης τους καθώς αυτό έρχεται σε διένεξη με διεθνείς νόμους όπως τη Συνθήκη της Γενεύης, τη Συνθήκη της Χάγης και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα

Αρθρογραφία, Δημοσιεύθηκε στις 13/8/2010 από m.rimanos