U-boat

Η λέξη αυτή αναφέρεται σε στρατιωτικά υποβρύχια που χρησιμοποιούσε το Γερμανικό ναυτικό κυρίως στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Αν και θεωρητικά θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν αποτελεσματικά ως όπλα εναντίον του εχθρικού πολεμικού στόλου, πρακτικά λειτουργούσαν περισσότερο σε ρόλο οικονομικού πολέμου (επιδρομές σε εμπορικά πλοία), αποδυναμώναντας έτσι τη ναυτιλία του εχθρού. Οι πρωταρχικοί στόχοι των U-boat και στους δύο πολέμους ήταν η συνοδεία εμπορικών στόλων που μετέφεραν αγαθά από τον Καναδά, τη Βρετανική Αυτοκρατορία και τις Ηνωμένες Πολιτείες στα νησιά της Μεγάλης Βρετανίας

Η διάκριση μεταξύ των λέξεων U-boat και υποβρύχιο είναι κοινή στη χρήση της αγγλικής γλώσσας (όπου U-boat αναφέρεται αποκλειστικά στα γερμανικά υποβρύχια των Παγκοσμίων Πολέμων), αλλά είναι άγνωστη στα γερμανικά, στα οποία ο όρος U-Boot αναφέρεται σε οποιοδήποτε υποβρύχιο

Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, τα U-boat ήταν οι κυρίαρχες μονάδες στη Μάχη του Ατλαντικού, η οποία κράτησε όλη τη διάρκεια του πολέμου. Η Γερμανία είχε το μεγαλύτερο στόλο υποβρυχίων στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο καθώς μετά τη Συνθήκη των Βερσαλλιών είχε περιοριστεί το ναυτικό της σε έξι πολεμικά πλοία (κάτω των 10.000 τόνων το καθένα), έξι καταδρομικά και 12 αντιτορπιλικά. Ο Βρετανός πρωθυπουργός Ουίνστον Τσώρτσιλ είχε γράψει οτι "Το μόνο πράγμα που με φόβιζε πραγματικά κατά τη διάρκεια του πολέμου, ήταν ο κίνδυνος των U-boat"

Στα πρώτα στάδια του πολέμου, τα U-boats ήταν εξαιρετικά αποτελεσματικά στην καταστροφή της ναυτιλίας των Συμμάχων, αρχικά στη μέση του Ατλαντικού, όπου υπήρχε ένα μεγάλο κενό στην αεροπορική κάλυψη και ένα εκτεταμένο εμπόριο εφοδείων και τροφίμων στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, το οποίο ήταν κρίσιμο για την επιβίωση της Βρετανίας. Αυτή η συνεχής δράση έγινε γνωστή ως η Μάχη του Ατλαντικού, με τις ανεπτυγμένες βρετανικές τεχνικές άμυνας όπως το ASDIC και το ραντάρ, και τα γερμανικά U-Boats σε ένα κυνήγι που ονομαζόταν "Wolf Packs", κατά την οποία πολλά υποβρύχια συγκεντώνονταν στην ίδια περιοχή, καθιστώντας ευκολότερο για αυτά να βυθίσουν ένα συγκεκριμένο στόχο. Αργότερα, όταν οι ΗΠΑ μπήκαν στον πόλεμο, τα U-boats βρίσκονταν από τις ακτές του Ατλαντικού των Ηνωμένων Πολιτειών και του Καναδά μέχρι τον Κόλπο του Μεξικού και την Αρκτική

Επειδή η ταχύτητα και η ακτίνα δράσης ήταν εξαιρετικά περιορισμένη στα υποβρύχια ενώ λειτουργούσαν με μπαταρίες κάτω από την επιφάνεια, τα U-boats ήταν υποχρεωμένα να περνούν το μεγαλύτερο μέρος του ταξιδιού τους στην επιφάνεια, όπου λειτουργούν με κινητήρες ντίζελ, ενώ έκαναν καταδύσεις μόνο κατά την διάρκεια επιθέσεων ή για ρίψεις τορπίλων. Η πιο συνηθισμένη επίθεση υποβρυχίων κατά τα πρώτα χρόνια του πολέμου διεξαγόταν στην επιφάνεια της θάλασσας και το βράδυ. Αυτή η περίοδος, πριν οι συμμαχικές δυνάμεις να αναπτύξουν αποτελεσματική αντι-υποβρυχιακή τακτική (ASW), και κατά την οποία τα γερμανικά υποβρύχια είχαν σημαντικές επιτυχίες εναντίον του εχθρικού στόλου, αναφερόταν από το γερμανικό ναυτικό ως "happy time"

Αρθρογραφία, Γερμανία, Δημοσιεύθηκε στις 29/9/2014 από pantheras